تا حالا شده

تا حالا شده که یه جا گیر کنی ؟ حالا هرجا مهم نیست که کجا باشه
ولی یه جایی که به قول معروف میگن ، مثله خر تو گل گیر کنی
البته بلانسبت شما
برایه من که پیش اومده اونهم زیاد (مثله شب بیداری هایه پایان ترم
که هر ترم تکرار میشه )....ولی دقت کنی می بینی که همه می خوانم
از اون حالت در بیان . هی سعی میکنن هی تلاش می کنن . اما بعضی
وقتا هر چی دست و پا میزنن بدتر گیر می اوفتن .مثله باتلاق بدتر
میری تو عمق قضیه .راستی تا حالا شده..................................؟

آقای رئیس جمهور

خاتمي را دوست داشتم، هنوز هم اگر دروغ نگويم دوستش دارم
خاتمي مثل من و ما فکر نمي‌کند. خاتمي خوب عمل نکرد. خاتمي فرصت‌هاي خوبي را از دست داد. خاتمي رئيس‌جمهور خوبي نبود. خاتمي نتوانست آن چه در ذهنش بود پيش ببرد و آن چه در ذهن ما بود حتي بسيار فراتر از آن بود اما:؟
خاتمي را دوست دارم. به‌خاطر صداقتش، به‌خاطر احساساتش، به‌خاطر اين‌که آدم خوبي بود و هست. به‌خاطر شرافتش. . به‌خاطر اين‌که قدرت او را فاسد نکرد. به‌خاطر اين که نگاه تحقيرآميز به مردم نداشت و رو در روي مردم قرار نگرفت. به‌خاطر آن‌که بسيار در حقش جفا شد و هيچ نگفت به‌خاطر اين که مظلوم بود. به‌خاطر اين‌که انسان بود و انسان باقي ماند

بسياري از مردم مي‌گويند خاتمي مردم را گول زد. خاتمي همه را بازي داد. هشت سال بازي داد. بسياري از مردم سرخورده شده‌اند. مردم حق دارند. مردم آزادي مي‌خواهند، رفاه مي‌خواهند، امنيت مي‌خواهند، آرامش مي‌خواهند اما هيچ‌کدام‌شان، هيچ‌کدام‌مان خود را لحظه‌اي جاي خاتمي نگذاشته‌ايم و نمي‌گذاريم

ماه ها گذشته و خاتمي ديگر رئيس‌جمهور ما نيست. ديگر کسي نيست

که به او نق بزنيم، به او فحش دهيم ، همه‌ي تقصيرها را گردنش

بياندازيم دروغ ‌گويش بخوانيم، خائنش بدانيم ... ماه ها گذشته

و ديگر کسي که رئيس‌جمهورما است ، خاتمي نيست

منبع ياري دهنده : با تشکر از

یک پنجره

متولد ماه مهر

من 23سال قبل در چنین روزی دیده به جهان گشودم ، تولدم مبارک ؟

آرزوهایه زیادی داشتم به بعضی هاش رسیدم به بعضی هاش هم نرسیدم

بزرگترین آرزوم تویه7 سالگی این بود که وقتی بزرگ شدم مهندس بشم ( اون موقه نمی دونستم مهندس چی ؟ ) " من به آرزو رسیدم البته اگه باقی واحد هامو پاس کنم

بزرگترین آرزو تویه 9 سالگی این بود که یه توپه چهل تیکه داشته باشم "من به آرزوم رسیدم

در 11 سالگی بزرگترین آرزوم این بود که یک دوچرخه داشته باشم " من به آرزوم رسیدم

در 17 سالگی بزرگترین آرزو این بود که بابام اجازه بده که با دوستام برم شمال "من به آرزو رسیدم

در 18 سالگی بزرگترین آرزوم این بود که کنکور قبول بشم " من به آرزو رسیدم هرچند 2 بار تویه کنکور رد شدم

در 21 سالگی بزرگترین آرزوم این بود که......." خصوصیه نمی گم... اما من به آرزوم نرسیدم

و اما حالا من 23 سالمه و من دیگه هیچ آرزوی ندارم یعنی اینکه هیچ چیزی نیست که من واقعا بخوام دلیلش رو هم نمی دونم ، شاید آرزوهامو گم کردم .........حالا من همونی شدم که بهش می خندیدم.............؟

ولی در کل باید بگم که این شرایط جدید رو دست دارم ، اینجوری راحت ترم

راستی اون عکس بالایی منه در 8 ماهگی ، یخورده توپل بودم نه...؟

قبیله من

کسانی که با ما فرق دارند ، خطرناکند ، اهل قبیله دیگری اند
آمده اند تا زمین ها و زنهای ما را بگیرند

باید شغلی را برگزینیم که از آن متنفریم ، چرا که جامعه ما
سازماندهی شده و ما بخشی از آنیم

همیشه باید یک مدرک دانشگاهی داشته باشیم ، حتی اگر هرگز
در رشته تحصیلی که ما را مجبور به انتخاب آن کرده اند
کاری نیابیم

باید درس هایی را بخوانیم که هرگز به کارمان نمی آید ، اما
می گویند دانستنش لازم است : جبر ، مثلثات ویا ریاضی 4 واحدی
نظر و فکر دیگران از احساس ما مهم تر است

باید به نام جنگ و دفاع ، آدم بکشیم . باید در انتخابات و برگزیدن
سیاستمدارها شرکت کنیم

فرزندانمان باید راه ما را دنبال کنند ، چرا که ما بزرگتریم
و دنیا را می شناسیم

اگر رفتار متفاوتی نشان بدهید ، از قبیله طرد می شوید ، چرا که
ممکن است بیماری تان به دیگران سرایت کند

باید بسته به دینمان ، جمعه ها، شنبه ها و یا یکشنبه ها ، مراسم
مذهبی به جا بیاوریم ، باید به خاطر گنا هانمان طلب مغفرت کنیم
باید به خودمان ببالیم که حقیقت را می دانیم ، و قبیله های دیگر را
تکفیر کنیم که خدایی دروغین را می پرستند

همیشه باید توجه کنیم که در غارهای مدرن خودمان چه طور
زندگی کنیم . اگر هم درست ندانیم ، از یک دکوراتور می خواهیم
که تمام تلاشش را بکند ، تا به دیگران بفهماند که ما خوش سلیقه ایم

باید با صدای کم به موسیقی گوش بدهیم ، باید آهسته حرف
بزنیم ، باید در نهان گریه کنیم ، چراکه منم (( قبیله )) دیکته کننده
قواعد بازی ، تعیین کننده فاصله بین ریل های قطار و معنای
موفقیت و شیوه عشق ورزیدن واهمیت پادش و مجازات..............؟


paulocolehho:o zahir

مرگ خدا

وقتی مرد مقدس با زرتشت رویاروی شد
زرتشت پرسيد : «قدیس در جنگل چه می کند » ؟
قدیس پاسخ داد : سرود می سرایم و می خوانم با سرودن می خندم می گریم و زمزمه

می کنم : این گونه خدای را نیایش میکنم . با سرود گریه و خنده وزمزمه ، خدایی را نیایش

می کنم که خدای من است . اما تو ما را چه هدیه آورده ای
زرتشت با شنيدنِ اين سخنان در برابرِ قديس سري فرود آورد و گفت :مرا چه چیز است

که شمایان را دهم باری بگذارتا زود تر برم تا چیزی از شمایان نستانم ، و اینگونه پیرمرد و

مرد ، خنده زنان چون دو پسرک ، از یکدیگر جدا شدند

شاید ما آن نسلی باشیم که با «فراموش کردن » تاریخ ،پیام نیچه درباره «مرگ خدا » را

درک خواهیم کرد

دنیا کافی نیست

در جواني روياهايم باز عوض شد:؟
مي خواستم دانشگاهي را که به هيچ درد نمي خورد ، ترک کنم
تمام دنيا را با جوان هاي هم سن سالم زير پا بگذارم ، به زن هاي
زيادي عشق بورزم ، هرگز ازدواج نکنم ، با کسي زندگي کنم که
سر از پا نشناخته عاشقم باشد ، کتاب بنويسم ، دوستانم به من حسادت
کنند ، ماشين کروکي داشته باشم ، سرانجام بچه دار بشوم ( اما ديگر
اولويت نداشت ) ، اسرار زندگي را کشف کنم ، از خردمنداني که در
تبت زندگي مي کنند ، درس بگيرم . در جواني با شدت و شادي مفرط
جنونم را تجربه مي کردم.به خودم قول مي دادم هرگز بخشي از ((نظام))نشوم
و آتش مقدس طغيانمان را به چهار گوشه ي زمين بگسترانيم

paulo coelho : o zahir

لبخند زدي و آسمان آبي شد شبهاي قشنگ مهرمهتابي شد پروانه پس از

تولد زيبايت تا آخر عمر غرق بي تابي شد

آدم اینجا تنهاست

به سراغ من اگر مي آييد

پشت هيچستانم

پشت هيچستان جايي است

پشت هيچستان رگ هاي هوا پر قاصدهايي است

كه خبر مي آرند از گل واشده دورترين بوته خاك

روي شنها هم نقشهاي سم اسبان سواران ظريفي است كه صبح

به سرتپه معراج شقايق رفتند

پشت هيچستان چتر خواهش باز است

تا نسيم عطشي در بن برگي بدود

زنگ باران به صدا مي آيد

آدم اينجا تنهاست

و در اين تنهايي سايه ناروني تا ابديت جاري است
به سراغ من اگرمي آييد

نرم و آهسته بياييد مبادا كه ترك بردارد

چيني نازك تنهايي من