۱۳۸۵/۰۲/۰۹

تا همه چیز بسوزد

در گوشه ای نشسته و آرام برای خود آواز می خواند تا به خواب برود

در حالی که غرق در پیمان هایست که هیچکس به آنها عمل نمی کند

دیگر گریه هم نمی کند حتی دیگر اشکی برای زدودن ندارد

تنها چیزی که برایش مانده است خاطراتی با برگهای تهی است

احساس سرگردانی می کند با این حال او خواهد خواند

تا آن هنگام که همه چیز بسوزد و همه در حالیکه فریاد میکشند دروغ ها یشان را می سوزانند

رویاهایه من نیز آتش میگیرند همه این نفرت و دردی که در وجودم است همه را به حکم خشم درونم آتش خواهم زد تا همه چیز بسوزد

بی مهابا در صحنه این زندگی قدم میزنم می دانستم که هیچکس اهمیتی نمی دهد

همه آنچنان سرگرم خود هستند که هیچکس او را نمی بیند و با این حال او هنوز می خواند

تا همه چیز بسوزد ، همه چیز بسوزد و من شاهد محو شدن آن باشم

همه فریاد می کشند و دروغها همه میسوزند رویاهای من آتش می گیرند

همه این نفرت و دردی که در وجودم است همه را به حکم خشم درونم آتش خواهم زد.....تا همه چیز بسوزد


Everything Burns (Ben Moody & Anastacia)

۱۳۸۵/۰۱/۲۹

هنرمند


خدا می داند که ما هنرمندان زندگی هستیم . روزی
چکشی به ما می دهد تا مجسمه بسازیم ، روز دیگر
قلم مو و رنگ می دهد تا نقشی بکشیم ، یا کاغذ و
قلم می دهد تا بنویسیم . اما هرگز نمی توان چکش
را بر بوم نقاشی به کار برد یا مداد را بر تندیس
پس ، هرچند دشوار ، اما باید برکات کوچک
امروز را بپذیریم ، که نفرین به نظرم می آید چرا
که رنج کشیده ایم وروز زیباست ، خورشید
می درخشد ، کودکان در خیابان آواز می خوانند
تنها بدین گونه می توانیم از دردمان رها شویم
وزندگی امان راباز بسازیم

paulo coelho : o zahir

۱۳۸۵/۰۱/۲۳

برنامه


مردم اسیر سرگذشت شخصی شانند . همه اعتقاد
دارند هدف این زندگی ، پیروی از یک برنامه
است . کسی از خودش نمی پرسد که آیا این برنامهء
خود اوست یا شخص دیگری آن را برایش ریخته
تجربه کسب می کنند ، خاطره می اندوزنند ، مال
جمع می کنند و نظرات دیگران را بر دوش می کشند
که سنگین تر از حد توان آنهاست . بنابراین ، رویاهای
خودشان را از یاد می برند
خیلی ها به من می گویند شما خوش اقبالید ، میدانید از
زندگی چه می خواهید : اما من نمی دانم
چه می خواهم بکنم

paulo coelho: ozahir