سلام به هر حال هميشه بايد از يه جا شروع كرد من هم شروع مي كنم
من يه مشكل بزرگ با آدما دارموقتي با آنها از يكدوست تازه تان حرف بزنيد هيچ وقت ازتون درباره ي چيزهاي اساسي اش سوال نميكنن.هيچ وقت نمي پرسن((آهنگ صداش چه طور يه؟ چه بازيهاي رو بيشتر دوست داره؟ پروانه جمع ميكنه يا نه؟ميپرسند:((چندسالشه. چند برادر دارده؟وزنش چه قدر ه؟ پدرش چه قدر حقوق ميگيره؟ وتازه بعد از اين سوالها است كه خيال مي كنند طرف روشناخته اند.اگر به آنها بگي يك خانه قشنگ ديدم از آجر قرمز كه جلو پنجره هاش غرق شمعداني و بامش پر از كبوتر بود محال بتونن مجسمش كنند.بايد حتما به شان گفت يك خانه صد ميليون تومني ديدم تا صداشان بلند بشه كه :واي چه قشنگ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر